Romans w pracy
wywiad w TVNCNBC Biznes w programie Blajer mówi: Biznes!
Jak poradzić sobie z pracownikami, między którymi występują uczucia głębsze niż jedynie koleżeńska przyjaźń? Czy powinniśmy ingerować w takie relacje? Więcej w rozmowie z Izabelą Kielczyk, trenerem, psychologiem biznesu.
Poświęcają pracy 12 lub 14 godzin dziennie, zabierają ją do domu, pracują w weekendy, nie dojadają, nie śpią, urlop jest dla nich największą karą. Pracoholicy, bo o nich mowa, zaniedbują wszystkie inne aspekty życia. To praca jest dla nich jedynym sensem istnienia.
Tygodniowy czas pracy w Polsce nie powinien przekraczać 40 godzin. Z danych GUS (Badanie Aktywności Ekonomicznej Ludności) wynika jednak, że w III kw. 2011 r. blisko 16% Polaków zatrudnionych na pełny etat przeznaczało więcej niż 50 godzin na obowiązki zawodowe, z tego ponad 2/3 z nich więcej niż 60 godzin.
Na rosnącą liczbę pracoholików na całym świecie niewątpliwie mają wpływ takie zjawiska, jak: bezrobocie, kryzys gospodarczy, szybkie tempo życia czy praca opierająca się na wynikach i deadlinach. Ten problem społeczny jest szczególnie widoczny w krajach takich, jak Polska, gdzie społeczeństwo jest wciąż na dorobku i aspiruje do osiągnięcia wyższego statusu społecznego. Z danych serwisu Pracuj.pl, wynika, że wymóg dyspozycyjności, który często wiąże się z nienormowanym czasem pracy, można znaleźć tylko w co siódmej ofercie pracy publikowanej przez pracodawców. Często jednak bieżąca sytuacja w firmie zmusza pracowników do pracy w nadgodzinach i po pewnym czasie przywykamy do tego. – Pracoholizm zwykle zaczyna się niewinnie, pracujemy więcej, bierzemy pracę do domu na weekend, okładamy urlopy na później wpadając nieświadomie w wir pracy. W efekcie pracownicy popadają w depresje, czy inne problemy zdrowotne. Najbardziej narażone są osoby zajmujące wysokie stanowiska, obarczone dużą odpowiedzialnością, cechujące się perfekcjonizmem, nadobowiązkowością, kierujące się potrzebą rywalizacji i odniesienia sukcesu – mówi Izabela Kielczyk, psycholog biznesu i coach.
(…)
Kobiety stanowią ponad 60 proc. wykształconej kadry pracowniczej. Jeśli firmy nie dostrzegają i nie wykorzystują ich potencjału, tracą.
Izabela Kielczyk, psycholog biznesu i współwłaścicielka firmy Ypsilon Media, twierdzi, że dla części Polek największym problemem w przebiciu „szklanego sufitu” są one same. „Żyjemy w konserwatywnym społeczeństwie, w którym kobiety i mężczyźni mają do odegrania różne role społeczne. Polki często wpadają w pułapki społecznych oczekiwań, które nie pozwalają im w pełni realizować swojego potencjału” – tłumaczy psycholog. I zaleca: pamiętajmy, że nie jesteśmy lepsze ani gorsze od mężczyzn, jesteśmy po prostu inne. Miejmy świadomość swoich mocnych stron i kreujmy własny styl zarządzania. (…)
W Polsce występują bariery prawne utrudniające wprowadzenie tego sposobu wynagradzania pracowników. Nie wszyscy widzą sens różnicowania zarobków, choć jest to efektywna metoda motywacji kadr. W krajach europejskich i w USA pensja zasadnicza stanowi małą część wynagrodzenia. Jak nowy system implementować w Polsce, radziła Izabela Kielczyk, trener, psycholog biznesu.
Czy kobiety są cennymi pracownikami? Jakie zalety w pracy mają kobiety, a jakie mężczyźni? Czy kobiety potrafią walczyć o swoje prawa w pracy?
Postaramy się wraz z naszymi gośćmi Panią Izabelą Kielczyk – psychologiem biznesu oraz Panią Elwirą Gross-Gołacką z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, znaleźć odpowiedź na pytania:
Czy kobiety dobrze pracują w zespołach? Co kobiety wnoszą do zespołów zróżnicowanych? Dlaczego zawody kobiece są mniej płatne? Jak najczęściej wyglądają relacje pracowników płci męskiej i żeńskiej na tych samych stanowiskach, kto na kim polega?
Jeden cukierek teraz, czy dwa cukierki za godzinę?
Rozwiąż nasz psychotest, a dowiesz się, czy łatwiej ci inwestować w instrumenty finansowe krótko, czy długoterminowe (…)
Dyskusja na żywo, czy tylko psychopata może odnieść sukces w biznesie.
Dyskusja na żywo, czy tylko psychopata może odnieść sukces w biznesie.
Dlaczego Polacy po powrocie z urlopu deklarują zmęczenie? Izabela Kielczyk i Zbigniew Wodecki rozmawiają z Kubą Strzyczkowskim w audycji „Za, a nawet przeciw”
Tylko 13 proc. Polaków po wakacjach czuje się wypoczętych i z entuzjazmem myśli o powrocie do pracy. I nie wynika to jedynie z faktu, że organizm jeszcze nie przestawił się na tryb „powakacyjny”. Kiedy na urlopie non stop idziemy na kompromisy i nie spędzamy czasu tak, jak chcemy, w rzeczywistości wcale nie odpoczywamy. Z urlopu nie należy wracać z poczuciem zmarnowanego czasu. Dzieje się tak np. jeśli coś sobie narzucimy, a potem tego nie zrealizujemy. Wakacje są przede wszystkim po to, by robić to, na co rzeczywiście mamy ochotę. Żeby wypocząć efektywnie potrzebujemy przynajmniej dwóch tygodni urlopu. Pierwsze trzy dni są po to, by zapomnieć o pracy. Następnie nasz organizm potrzebuje czasu, by przestawić się na inny tryb funkcjonowania i zaklimatyzować w nowym miejscu. Nie należy nastawiać się na to, że po powrocie do pracy będziemy od razu działali na pełnych obrotach. Jeżeli to tylko możliwe, trudne rozmowy, decyzje warto przełożyć na późniejsze terminy.
Komentarz ekspercki do artykułu opublikowanego w „Gazecie Wyborczej”
Piękni nie zawsze mają łatwiej. Jak pokazują badania, urodziwe podwładne mają mniejsze szanse na awans, gdy ich szefem jest kobieta. Atrakcyjne kobiety na ogół swobodniej nawiązują kontakty z innymi, więc łatwo wyrabiają sobie pozycję w firmie. Dlatego szefowe widzą w nich rywalki, zwłaszcza gdy nie są pewne swoich kwalifikacji. (…Nikt nie potraktuje mężczyzny – szefa niepoważnie tylko dlatego, że nie jest przystojny. Z kolei o kobietach, które osiągnęły sukces, ale nie są atrakcyjne, szepcze się za ich plecami, że pewnie nie układa im się w życiu osobistym, że poświęciły szczęście na rzecz pracy. Dlatego uroda, również w sytuacjach zawodowych, jest dla nas, kobiet, taka ważna. Chcemy być postrzegane jako „człowiek kompletny”.
