Mowa ciała w biznesie

W relacjach zawodowych kontaktujemy się ze sobą na wiele różnych sposobów. Wyrażamy nasze myśli, intencje i emocje słowami. W pracy komunikacja werbalna jest podstawą nawiązywania relacji. Rozmowy, polecenia, porozumienia, negocjacje, umowy, dyskusje i spotkania zależą od języka mówionego. Jednak nie tylko komunikacja werbalna służy nam do porozumiewanie się. Do przekazywania informacji o sobie i wyciągania wniosków o innych służą nam: wygląd, grymasy twarzy, gesty rąk, ruchy oczu, sposób stania, poruszania się, siedzenia, gesty dłoni oraz dźwięk naszego głosu – jego ton, tempo, siła i intonacja. Wszystkie te aspekty komunikacji niewerbalnej wpływają na to, co mówimy i mogą one zmienić znaczenie używanych przez nas słów. Nawet wtedy, gdy nie mówimy, możemy przekazywać innym jakiś komunikat.

Naukowcy, psychologowie, socjologowie i inni specjaliści od ludzkich zachowań od ponad stu lat formułują teorie na temat mowy ciała. Desmond Morris zwrócił uwagę na kilka uniwersalnych sposobów, jakie wykorzystujemy do porozumiewania się, a więc np. grymasy twarzy i gesty poruszania się. Inne badania, prowadzone przez psychologa Alberta Mehrabiana, sprawdzały siłę komunikacji niewerbalnej. Na podstawie tych badań okazuje się, że tylko 7 proc. wszystkich informacji, które uzyskujemy w rozmowie, czerpiemy ze słów. To oznacza, że pozostała część należy do komunikacji niewerbalnej. I tak 38 proc. kształtowane jest przez brzmienie naszego głosu – jego ton i wysokość, szybkość mówienia, głośność, akcent. Na pozostałe 55 proc. składają się wrażenia wizualne, związane z wyrazem twarzy i gestami naszego ciała. Tak więc większa część procesu komunikowania przebiega na poziomie niewerbalnym!

Pierwsze wrażenie robi się tylko raz Pierwsze 10 sekund wystarczy, by ocenić inną osobę.

W tym czasie odbiorca wyrabia sobie zdanie:
– Kim jesteś/ (ocenia Twój status społeczny, materialny)
– Czy jesteś godny zaufania?
– Czy jesteś wiarygodny i kompetentny?
– Czy jesteś inteligentny i warto z Tobą robić interesy czy nie?
– Jaki jesteś – wesoły, ponury, sympatyczny?
– Czy warto z Toba współpracować, czy nie?

(…)

przeczytaj cały artykuł w pliku PDF, poniżej:

Czasami, mimo starań, dyrektor musi rozstać się z pracownikiem. Jak zrobic to w delikatny sposób i na co zwracać uwagę w trakcie takiej rozmowy? Podpowiada Izabela Kielczyk, psycholog biznesu, trener wyższej klasy menedżerskiej. Zwalnianie nigdy nie jest proste. Czy są jednak sposoby, aby stało się łatwiejsze — zarówno dla dyrektora, jak i pracownika?

Tak, istnieje kilka zasad, którymi warto się kierować. Po pierwsze, wszyscy nauczyciele powinni wiedzieć, że procedury, którymi kieruje się ich szef podczas zwolnień, są przejrzyste. Właśnie dlatego już na samym początku procesu redukcji, dyrektor powinien zwołać zebranie i wyaśnić wszystkim, jaka jest sytuacja w szkole i że będzie trzeba zmniejszyć zespól. Musi też dokładnie wytłumaczyć pracownikom, na zatrzymaniu jakiego typu ludzi najbardziej mu zależy. Rozrzedzi to atmosferę w firmie i sprawi, że nauczyciele nie będą za jego plecami snuli domysłów, dlaczego pozbył się akurat tej, a nie innej osoby. Na koniec powinien zaprosić na prywatne rozmowy
ludzi, z którymi planuje się rozstać.

Jak powinna przebiegać taka rozmowa?

Niezależnie od powodu zwolnienia, zawsze warto podkreślić, za co ceni się daną osobę. Gdy jednak nie wywiązywała się dobrze z obowiązków, to takze trzeba jej powiedzieć. Mimo że na początku może tego nie docenić, będzie to dla niej dobrą wskazówką na przyszłość. Nie należy wtedy mówić jednak ogólnikami, np.: Nigdy nie mogłem na ciebie liczyć, ale odnosić się do konkretnych przykładów: Obiecywałeś, że się doszkolisz, a tego nie zrobiłeś. Gdy
zwalniamy osobę, która dobrze pracowała, ale inne osoby były od niej po prostu lepsze, dobrze jest to zaznaczyć. Mozna wtedy powiedzieć: Cenię ludzi z pasją, dlatego ich zatrzymuję. Ty nie brałeś udziału w kołach zainteresowań, nie zostawałeś z uczniami po godzinach. Dobrze wykonywałeś swoją pracę, ale w naszym zespole bardzo mocno cenimy zaangażowanie. (…)

(pełny tekst artykułu znajduje się w pliku PDF poniżej)